Mijn voorliefde voor oud lood is heel duidelijk.
Ik werk abstract. Dat geeft mij ruimte
en vereist de helderheid,
van waaruit het werk kan ontstaan.
Ik blijf steeds op zoek naar een evenwicht
tussen luchtig/fragiel en stevig/stoer.
Liefst met een nonchalante vanzelfsprekendheid.
Kijken naar bomen, planten, de natuur om mij heen.
Proberen zo dicht mogelijk te komen bíj en te ervaren wát een begrip als ‘vegetatie’ inhoudt.
Zo ‘groeien’ er combinaties van steen, papier, lood .
Nauwgezette aandacht is belangrijk.
Elk werk ontstaat in zijn eigen tempo.
Ja, ik wérk met lood, ik verzamel het en ik heb het graag om mij heen. Vooral oud lood.
Ik houd van de gelaagdheid en van de structuur, ik houd van de kracht en van de buigzaamheid.
Ik houd van de kleur: licht tot witgrijze oxidatie, ontstaan na zoveel jaren op het dak van een huis te hebben gelegen.
Ik houd ervan het lood te laten hangen, te buigen, te steunen, te kloppen, te knippen, te knijpen en zelfs om er mee te ‘borduren’.
Ik houd van de grotere zware stukken lood, maar ook op het kleinste stukje kan mijn oog vallen.
